Studija, koja je imala za cilj bolje razumevanje kompleksnosti ljudskog genoma, pokazala je da su tragovi drevnih virusa koji su inficirali naše daleke pretke, pre više miliona godina, daleko prisutniji u našem telu nego što se prethodno mislilo.
Istraživanje, čiji su rezultati objavljeni u Analima Nacionalne akademije nauka, otkrilo je da neki virusi koji potiču još iz doba dinosaurusa i dalje opstaju u našem genetskom materijalu.
Studija baca svetlo na poreklo velikog dela našeg genetskog materijala, koji uglavnom i dalje izmiče našem razumevanju.
Naučnici sa Univerziteta u Oksfordu, Centra Aron Dajamond za istraživanje side u Njujorku i belgijskog Instituta Rega proučavali su genome 38 sisara, uključujući ljude, miševe, pacove, slonove i delfine.
Ustanovljeno je da su tragovi virusa koji se ubacio u genom našeg pretka pre oko 100 miliona godina, pronađeni u gotovo svim sisarima obuhvaćenim istraživanjem.
Naučnici su otkrili da je veliki broj ovih virusa izgubilo sposobnost da izlazi iz jezgra jedne ćelije i prelazi u drugu ćeliju i da su evoluirali tako da mogu da opstanu u ćeliji domaćinu gde se efikasno razmnožavaju - provodeći ceo svoj životni ciklus unutar iste ćelije.
Istraživači su našli dokaz da se virusi veoma aktivno razmnožavaju unutar genoma sisara i taj fenomen su uporedili sa žarištem bolesti.
Ko-autor studije dr Robert Belšo sa Zoološkog odseka Oksfordskog univerziteta kazao je da je "ovo priča o epidemiji unutar svagog životinjskog genoma, priča koja traje 100 miliona godina i koja se i danas nastavlja".
"Mislimo da su ti virusi prisiljeni na izbor: ili da zadrže svoju ''viralnu'' prirodu i prošire se među životinjama i vrstama; ili da se drže jednog genoma i da se u njemu masovno razmnožavaju", objasnio je on.
U studiji se navodi da su ovi virusi izgubili gen pod nazivom Env, koji im omogućava da prelaze sa jedne u drugu ćeliju.
Poznati kao endogeni retrovirusi, ovi mikro organizmi postali su 30 puta brojniji u ćelijama domaćinima.
Zapanjujuća je činjenica da svega 1,5 odsto genetskog materijala u našim ćelijama predstavlja osnovni gradivni blok ljudskog života. Za polovinu ostalih 98,5 odsto - ponekad nazvanih "DNK smeće" - se ne zna čemu služi, dok se druga polovina sastoji od gena koje su uneli virusi i drugi paraziti.
Vođa istraživanja dr Gkikas Magiorkinis smatra da se "veliki deo crne materije u našem genomu ponaša prema sopstvenim pravilima, poput epidemije zarazne bolesti, ali koja traje milionima godina".
"Kada bismo saznali pravila ove drevne igre to bi nam pomoglo da shvatimo njihovu ulogu u zdravlju i bolesti", istakao je on.
izvor: Novimagazin
